Shinto to jedna z religii świata. Jest praktykowany w Japonii. Oparte na wierzeniach starożytnych Japończyków, którzy czcili duchy zmarłych i liczne bóstwa. Duży wpływ na rozwój religii miał buddyzm.
Opis religii
Szintoizm opiera się na deifikacji zjawisk natury, sił i ich kultu. Wierzący wierzą, że rzeczy mają swoją duszę – „kami”. Może znajdować się w pobliżu drzewa, kamienia, deszczu itp. Niektóre „kami” to duchy obiektów naturalnych – gór, rzek, terenów. Są też bogowie zjawisk przyrody – słońca, ziemi, księżyca itp. Szintoizm obejmuje totemizm, magię, wiarę w amulety i talizmany. Wierzący stosują specjalne rytuały, aby chronić się przed złymi „kami” lub odwrotnie, podporządkować je sobie.
Główną duchową zasadą religii jest życie w harmonii i harmonii między ludźmi a naturą. Według wyznawców szintoizmu cały świat składa się z ludzi, dusz zmarłych i „kami”.
Historia szintoizmu
Istnieją dwie wersje pochodzenia Shinto: w pierwszej wersji religia przybyła do Japonii ze starożytnych Chin i Korei w I wieku naszej ery; w drugim pojawienie się szintoizmu bezpośrednio na wyspach Japonii od czasów mezolitu i neolitu. Należy zauważyć, że takie animistyczne przekonanie jest typowe dla wielu znanych kultur na pewnym etapie rozwoju. Ale tylko w Japonii z czasem nie została zapomniana, ale stała się, częściowo zmodyfikowana, główną religią państwową.
Powstanie szintoizmu jako narodowej religii Japonii przypisuje się okresowi VII-VIII wieku naszej ery. Wkrótce z rozkazu cesarza skompilowano zestaw „Engisiki”, który zawierał listę porządku rytuałów, listę bogów świątyń i teksty modlitw.
W X wieku buddyzm przeniknął do Japonii, był szczególnie popularny wśród arystokratów. Aby uniknąć konfliktów międzyreligijnych, „kami” ogłoszono patronami buddyzmu, następnie zaczęto ich kojarzyć z buddyjskimi świętymi. Z biegiem czasu na terenie świątyń Shinto zaczęto budować świątynie buddyjskie. Pojawiły się mieszane nauki shinto-buddyjskie. Buddyzm stał się religią państwową do 1868 roku. W tym roku do władzy w Japonii dochodzi cesarz, który oficjalnie ogłosił się żywym bogiem i nadał Shinto status religii państwowej. W 1947 roku, po II wojnie światowej, pod kontrolą amerykańską, Japonia przyjęła nową konstytucję. Szintoizm stracił swój status, a świątynie przestały zajmować szczególną pozycję i straciły poparcie cesarza.
Shinto jest obecnie najbardziej rozpowszechnioną religią w Japonii. Poza granicami kraju religię szerzą etniczni Japończycy. Jest też kilku nie-japońskich księży Shinto. Najsłynniejszym z nich jest Koichi Barrish, pochodzący ze Stanów Zjednoczonych i mistrz aikido. Zbudował sanktuarium w Ameryce i pracuje tam jako duchowny.
